آیا جهان های موازی وجود دارند؟

جهانی که ما در آن زندگی می کنیم ممکن است تنها جهان عالم خارج نباشد. در حقیقت، جهان ما می تواند تنها یکی از تعداد بی نهایت جهان( جهان های موازی )باشد که  در مجموع یک “چند جهان” را تشکیل می دهد.

با خواندن مطلب بالا، شاید به نظرتان، این احتمال چندان منطقی نباشد؛ اما نظریه ها و اصل هایی بزرگ برای اثبات جهان های موازی وجود دارد؛ نظریه های متعدد فیزیک به طور مستقل به چنین نتیجه ای اشاره می کنند! در واقع ، برخی از کارشناسان تصور می کنند که وجود جهان های موازی و چندگانه، بسیار محتمل است.

در این مقاله، پنج نظریه معتبر علمی وجود دارد که نشان می دهد ما در یک جهان چندگانه زندگی می کنیم؛ با ما همراه باشید!

5 دلیلی که ممکن است در یک جهان چندگانه زندگی کنیم!

1- عالم های بی کران:

دانشمندان به طور قاطع نمی دانند که شکل فضا-زمان چیست، اما به احتمال زیاد، مسطح است (برخلاف شکل کروی یا حتی دونات) و تا بی نهایت کشیده می شود. اما اگر فضا-زمان برای همیشه ادامه داشته باشد ، باید در یک نقطه شروع به تکرار کند، زیرا تعداد محدودی از روش ها برای چیدمان ذرات در فضا و زمان وجود دارد.

بنابراین اگر به اندازه کافی دور نگاه کنید، با نسخه دیگری از خود روبرو می شوید – در واقع، نسخه های بی نهایت شما. برخی از این دوقلوها دقیقاً همان کاری را انجام می دهند که شما در حال حاضر انجام می دهید، در حالی که برخی دیگر صبح امروز پیرهن متفاوتی بر تن کرده اند و برخی دیگر نیز انتخاب های شغلی و زندگی بسیار متفاوتی داشته اند.

از آنجا که جهان قابل مشاهده تنها تا آنجا که نور در 13.7 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ (که 13.7 میلیارد سال نوری خواهد بود) فرصت پیدا کرده است، گسترش می یابد، می توان فضا-زمان فراتر از این فاصله را متعلق به خود دانست.

2-عالم‌های حباب‌دار:

علاوه بر جهان های متعدد ایجاد شده توسط گسترش بی نهایت فضا-زمان، جهان های دیگر می توانند از نظریه ای به نام “تورم ابدی” ناشی شوند. تورم ابدی این تصور را دارد که که جهان پس از انفجار بزرگ به سرعت گسترش یافت و در واقع مانند یک بادکنک متورم شد. تورم ابدی، که برای اولین بار توسط کیهان شناس دانشگاه تافتز، الکساندر ویلنکین پیشنهاد شد، نشان می دهد که برخی از فضا متوقف می شوند، در حالی که سایر مناطق همچنان به تورم ادامه می دهند، بنابراین بسیاری از “جهان های حبابی“ جدا شده بوجود می آیند.

بنابراین، جهان خود ما، جایی که تورم به پایان رسیده و به ستاره ها و کهکشان ها اجازه شکل گیری می دهد، فقط یک حباب کوچک در دریای وسیع فضا است که برخی از آنها هنوز در حال باد شدن است و حباب های دیگری مانند جهان ما را شامل می شود. و در برخی از این جهان های حبابی، قوانین فیزیک و اصل های بنیادی ممکن است متفاوت از ما باشند، و برخی از جهان ها را به مکانهای عجیب و غریب تبدیل می کند.

3-جهان های موازی:

معروف ترین و عامه پسند ترین ایده برای اثبات جهان های چندگانه، تئوری جهان های موازی است. بیایبد به ایده ی مسطح و صاف بودن فضا-زمان بازگردیم؛ بنابر اصل مسطح بودن فضا-زمان، تعداد کنار هم قرار گرفتن محتمل ذرات در جهان های چندگانه، محدود است به ۱۲۲^۱۰^۱۰ چینش مجزا؛ با توجه به وجود بی نهایت وصله های کیهانی، این تعداد آرایش باید به صورت بی نهایت تکرار شود؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که تعداد بی نهایتی از جهان های موازی، و نسخه های تکراری از ما وجود دارد که در جهان های مختلف زندگی می کنند! این نسخه ها ممکن است در یک تا دو  مورد با ما تفاوت داشته باشند، که چه بسا همین تفاوت اندک، باعث شود از زندگی و شخصیتی کاملا مختلف برخورد دار باشند.

تحقیقات بیشتر در این نظریه نشان می دهد که این جهان های برای همیشه موازی و دور از دسترس نیستند. گاهی اوقات، آنها ممکن است به یکدیگر ضربه بزنند و باعث بیگ بنگ های مکرر شوند که جهان را بارها و بارها تنظیم می کند.

این ایده که از نظریه ی ریسمان منشا می گیرد، توسط پل استاین هارت از دانشگاه پرینستون و نیل توروک از موسسه فیزیک نظری محیط در انتاریو، کانادا ارائه شد.

4-جهان های دختر:

نظریه مکانیک کوانتومی (که بر جهان کوچک ذرات زیر اتمی حاکم است)، راه دیگری را برای ایجاد جهان های متعدد نشان می دهد. مکانیک کوانتومی جهان را بر اساس احتمالات توصیف می کند تا نتایج قطعی. و ریاضیات این نظریه ممکن است نشان دهد که برای هر نتیجه ی احتمالی از تصمیمات شما، تعدادی عالم وجود دارد که در هریک، یکی از نتایج محتمل به وقوع پیوسته است. به عنوان مثال ، اگر به دوراهی برسید که می توانید به راست یا چپ بروید، جهان کنونی دو جهان دختر ایجاد می کند: یکی در آن راست می روید و دیگری در آن چپ!

گرین در “واقعیت پنهان” می نویسد: “و در هر جهان، یک نسخه از شما مشاهده می کنید که یکی یا یکی دیگر از نتایج را می بینید و فکر می کنید – به اشتباه – واقعیت شما تنها واقعیت است.”

5- جهان های ریاضی:

دانشمندان بحث کرده اند که آیا ریاضیات تنها ابزاری مفید برای توصیف جهان است یا ریاضیات خود واقعیت اساسی است و مشاهدات ما از جهان فقط درک ناقصی از ماهیت ریاضی واقعی آن است. اگر مورد دوم صادق است، شاید ساختار ریاضی خاصی که جهان ما را می سازد تنها گزینه نیست و در واقع همه ساختارهای احتمالی ریاضی به عنوان جهان های جداگانه خود وجود دارند.

ماکس تگمارک از MIT، می گوید: “ساختار ریاضی چیزی است که می توانید آن را به گونه ای توصیف کنید که کاملاً مستقل از انسان است.” “من واقعاً معتقدم که این جهان وجود دارد که می تواند مستقل از من، وجود داشته باشد، حتی اگر هیچ انسانی وجود نداشته باشد.”